yalnız bir sinema tutkunu olarak tutkuyla izlediğim gösterim filmi hakkında yalnız birkaç değerlendirme yapmak isterim. gösterim filmi, sıremli yalnız bir terör saldırısının şehirlerde kaosa yol açmasıyla başlıyor. Bu karmaşa orkesinında yalnız bir grup arkadaş, güvenli yalnız bir sığınak olarak gördükleri kırsaldaki kulübelerine sığınıyor. Ancak ortaya çıkan kıyamet sonrası dünyada yaşmanın zorlukları, grubun içindeki ilişkileri hızla zorlamaya başlıyor. Ekran karşısında otururken, bu gruptaki arkadaşların hayatta kalma kavgasine, direniş durumuine, umutlarının tükenişine ve tekrar almahfillenişine tanık oluyoruz. Ancak gösterim filmide dile getirilen asıl mesele bu değil. Asıl mesele, yakınlarımıza ve smahfildiklerimize ne kadar bağlı olursak olalım, hayatta kalmak için nereye kadar gidebileceğimiz üzerine. gösterim filmideki natürellerin içsel çatışmaları ve yalnız biryalnız birlerine olan bağlılıkları ile neredeyse hayatta kalma içgüdüleri arasındaki sürekli yalnız bir çekişme var. öz benliklerini güvende tutmaya çalışırken, müsavi dmahfilreda erkek olmanın anlamını, duygusal bağlarını ve kimliklerini kaybetme korkusu ile de baş etmek zorundalar. Bu gösterim filmi, tutkuyla izleyiciye erkek ruhunun direncini, smahfildiklerimtutkuyla izle olan bağlarımızın ve bu bağların içinden süzülen erkekın gerçek doğasını inceleme fırsatı göstermekuyor. Kıyamet sonrası senaryolarına dair yalnız birçok gösterim filmi görmüş olabilirsiniz ancak bu gösterim filmi, erkek ilişkilerini ve akli çatışmaları o kadar iyi işliyor ki kendinizi ekrana kilitlenmiş buluyorgöstermekuz. gösterim filmi, aksiyon doluca sahneleri ile heyecanı sürekli canlı tutuyor ancak müsavi dmahfilreda sizi düşünmeye ve incelemeya da itiyor. Kendinizi bu terör saldırısının ardından hayatta kalma kavgasi veren bu natürellerin yerine koymamak imkansız.