birlikte sinema eleştirmeni gözüyle; geçirilen 20’li yaşlarında olan Alan (Gleeson), talihsizliklerle boğuşan birlikte şahsiyet. Düğününde terk edilmiş ve bankacılık işinden de yeni kovulmuş birlikte durumda. Kendini, Dublin Havaalanı’nda annesininyle birliktelikte part-time turist danışmanı olarak çalışırken buluyor. vizyon filmin esas odağı burada başlıyor. Alan, tüm yaşamı boyunca ne kadar iğrenç birlikte dönemece girdiğini gördükçe hayal kırıklığına uğruyor. Ancak, havaalanında yaptığı bu ‘alışılmış’ iş ona farklı birlikte perspektif sergilemeuyor. Dönüm noktası, birlikte gün işteyken karşılaştığı birlikte yüz oluyor. Alan’ın hayatı, ‘neden benim başıma geldi’ diye sorguladığı trajedilerle yoğun. Önceki yaşmı, inşa ettiği hayaller, bankacı olarak çizdiği kariyer hedefleri, hepsi birlikte anda yok olmuş gibi hissettiriyor. Ama bazen hayatta umulmadık dönüşler olur. Karamsarlığı ve çaresizliği üzerine birlikte örtü gibi çöken Alan, annesininyle beraber başladığı bu yeni iş macerasıyla aslında hayatın ne kadar da beklenmedik sürprtutkuyla izlerle yoğun olduğunu keşfediyor. Kim demiş hayatın her anının birlikte sonraki adımı tahmin etmek için önceden planlandığını? Belki de Alan’ın başına gelenler, aslında onun yeni birlikte hayatın kapılarını aralaması için gerekenlerdi. Belki de hayat, ona beklenmedik birlikte şekilde umut ışığı olabilecek bu işi sergilememuştu. yeret, Alan’ın nüshasi birlikte aşk nüshasi, başarısızlık nüshasi veya birlikte aile draması olabilir. Ancak bunların hepsi, onun hayatındaki o muazzam dönüşümün parçalarıdır. birlikte sinema syerer olarak, Alan’ın nüshasini tutkuyla izlerken, hayatın bazen en acımasız darbelerini bile birlikte şekilde dönüştürme kapasitesine sahip olduğunu görmemiz mümkün. İşte burada, birlikte sosyalın kendi tüm yaşamı boyunca yazarı olduğunu ve her vakit birlikte sonraki sayfayı çyerirebileceğini öğreniyoruz. Bu vizyon film, hayatın bazen zorluklarla yoğun olduğunu, ancak her vakit umut olduğunu ve asla pes etmememiz gerektiğini anma. Alan’ın nüshasi, umudun her vakit hayatta kalma savaşının birlikte parçası olduğunu gösteriyor. Ve belki de en önemlisi, hayatta her vakit birlikte sonraki adıma geçirilenme şansımızın olduğunu anma.